Bilim insanları, insanlığın Ay'a son ay bastığı 1972 yılındaki Apollo 17 görevi kapsamında astronotların Dünya'nın uydusundan getirdiği materyali inceleyerek heyecan verici bir keşif yaptı. Araştırmacılar, Ay'ın daha önce düşünülenden 40 milyon yıl daha yaşlı olduğunu ortaya koydu.
Bilim insanları, Dünya'nın uydusunun daha önce düşünülenden 40 milyon yıl daha yaşlı olduğunu ortaya koydu. Araştırmacılar yeni keşfi, astronotların Ay'a son ayak bastıkları Apollo 17 görevinin bir parçası olarak 1972'de geri getirilen Ay tozundaki kristalleri inceleyerek yaptı.
Çalışmanın baş yazarı Glasgow Üniversitesi'nden Dr. Jennika Greer, "Elinizde tuttuğunuz kayanın Ay'ın şimdiye kadar bulduğumuz en eski parçası olduğunu kanıtlayabilmek inanılmaz bir şey. Bu, Dünya hakkındaki pek çok soru için bir dayanak noktası. Bir şeyin ne kadar eski olduğunu bildiğinizde, geçmişinde ona ne olduğunu daha iyi anlayabilirsiniz.” diye konuştu.
Bununla birlikte, Güneş sisteminin oluşumundan yaklaşık 100 milyon yıl sonra, gezegenler çoktan oluşmuşken, Mars büyüklüğünde bir cismin Dünya'ya çarptığı ve sonunda Ay'ı oluşturan büyük bir malzeme kütlesini fırlattığı düşünülüyor. Çarpışma ile ortaya çıkan enerjinin sonucunda Ay önce sıvı formdaydı. Ancak , Ay'ın magma okyanusu soğudukça malzeme katılaştı.
Çalışmada incelenen kristallerin bu soğuma sürecinde oluştuğu düşünüldüğünde, bu kristallerin bileşimi araştırmacılara kristallerin yaşını ve dolayısıyla Ay'ın yaşını inceleme şansı da sundu.
Daha önce, Ay materyalleri üzerinde yapılan bazı çalışmalar ve modellemeler Ay'ın yaklaşık 4,42 milyar yaşında olduğunu ortaya koymuştu. Ancak kristaller üzerinde yapılan son araştırmalar, Ay’ın daha da yaşlı olduğunu gösterdi.
Araştırmacılar, yeni analitik tekniklerin kristallerin daha eski zamanlarda oluştuğunu doğruladığını belirtti. Atom prob tomografisi olarak bilinen yaklaşım, çok ince bir "nano uca" kadar keskinleştirilmiş kristallerden atomları buharlaştırmak için bir lazer kullanılmasını içeriyor.
Bu atomların kütlesi daha sonra tespit edilebiliyor ve izotop olarak bilinen farklı uranyum ve kurşun atomlarının oranı ölçülebiliyor. Uranyum radyoaktif bozunma yoluyla zamanla kurşuna dönüştüğünden, bu oran kristallerin ne kadar eski olduğunu ortaya çıkarıyor.
Ekibin Geochemical Perspectives Letters dergisinde bildirdiği sonuçlara göre, kristaller ve dolayısıyla Ay en az 4,46 milyar yaşında görünüyor. Çalışmanın yazarları, "Bu yaş, ilk korunmuş ay kabuğunun yaşını 40 milyon yıl geriye itiyor ve Güneş sisteminin oluşumundan sonra 110 milyon yıl içinde Aay için minimum bir oluşum yaşı sağlıyor.” ifadelerini kullandı.